Umowa zlecenie jest najczęściej zawieraną umową cywilnoprawną do wykonywania pracy.  Regulowana na podstawie Kodeksu cywilnego, a nie Kodeksu pracy. Na podstawie umowy zlecenie jedna strona (zleceniodawca), zleca drugiej stronie (zwanej zleceniobiorcą) wykonanie określonego zadania lub usługi, z kolei zleceniobiorca zobowiązuje się do dokonania określonej czynności, jednak bez podporządkowania się drugiej stronie. Dodatkowo umowa zlecenie wyróżnia się dużą elastycznością w ustalaniu jej warunków. Pomimo, że Kodeks cywilny nie określa formy zawarcia umowy, to i tak zaleca się zawarcie umowy zlecenie w formie pisemnej, ponieważ wtedy strony mają jasne warunki współpracy, a sama umowa chroni interesy obu stron i może występować ewentualnym dowodem przy możliwych sporach. Przy zawieraniu umowy z cudzoziemcem istnieje obowiązek zawarcia umowy w formie pisemnej oraz przedstawienia cudzoziemcowi treści umowy w języku dla niego zrozumiałym.

Umowa zlecenie często jest wybierana ze względu na mniejsze koszty dla zleceniodawcy w porównaniu do kosztów jakie ponosi pracodawca w przypadku stosunku pracy. W związku z tym, zawarcie takiego typu mowy nie zapewnia typowych uprawnień pracowniczych takich jak ochrony przed wypowiedzeniem ani prawa do urlopu (chyba że w umowie wskazano inaczej. W umowie zlecenia odprowadzenie składek ZUS jest uzależnione od statusu osoby wykonującej pracę. Jeśli to jedyne ubezpieczenie, zleceniodawca odprowadza składkę zdrowotną, wypadkową, rentową i emerytalną. Składka chorobowa jest dobrowolna i zależy od zleceniobiorcy (może sam zdecydować o jej odprowadzeniu) — bez niej natomiast nie ma prawa do np. zasiłków chorobowych. Składki na ubezpieczenie społeczne nie są pobierane, gdy zleceniobiorca jest uczniem lub studentem do 26. roku życia.